Συμμετέχουμε όλοι και όλες στις στάσεις εργασίας της Γ’ ΕΛΜΕ Δυτ. Αθήνας κατά τις ειδικές συνεδριάσεις για την αξιολόγηση!
Αγωνιστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Γ΄ΕΛΜΕ Δυτ. Αθήνας
https://agparemvasigdyt.blogspot.com
Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση και τον αυταρχισμό ΥΠΑΙΘ-κυβέρνησης συνεχίζεται!
Υπερασπίζουμε το δημόσιο σχολείο και την εργασία μας!
Συμμετέχουμε όλοι και όλες στις στάσεις εργασίας της Γ’ ΕΛΜΕ Δυτ. Αθήνας κατά τις ειδικές συνεδριάσεις για την αξιολόγηση!
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, μπροστά στις ειδικές συνεδριάσεις συλλόγων διδασκόντων που ζητάει το υπουργείο Παιδείας μέχρι 25/6, βάση του ν. 4692 και των εγκυκλίων Σεπτέμβρη και Μάρτη, για την «Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης», σας καλούμε να συμμετέχετε στις κυλιόμενες στάσεις εργασίας (μονόωρες, δίωρες, τρίωρες) που προκήρυξε η Γ' ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας (https://gelmeda.blogspot.com/2022/06/blog-post.html) για την κάλυψη των συναδέλφων που θέλουν να δείξουν την αντίθεσή τους σε αυτές τις διαδικασίες αξιολόγησης.
Η Διοίκηση παρουσιάζει την αξιολόγηση σχολείων κι εκπαιδευτικού έργου σαν μια τυπική διαδικασία, για να «τελειώνουμε», αποκρύπτοντας σκοπίμως ότι θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην κατηγοριοποίηση σχολείων κι εκπαιδευτικών, άρα και σε επικείμενο κύμα συγχωνεύσεων (συστεγαζόμενα, μικρός αριθμός τμημάτων κ.ά). Επίσης θυμίζουμε, πως η ειδική συνεδρίαση συγκαλείται μία φορά. Αν διαπιστωθεί πως δεν υπάρχει απαρτία δεν συγκαλείται εκ νέου.
Καθώς τελειώνει η σχολική χρονιά, το ΙΕΠ και το ΥΠΑΙΘ δηλώνουν ότι η αυτοαξιολόγηση του 2021-22 βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο, ενώ στην πραγματικότητα γίνεται μια διεκπεραιωτική διαδικασία, αφού με την απεργία-αποχή συντάχθηκε πάνω από το 80% των εκπαιδευτικών και στις δυο βαθμίδες, για να ακολουθήσουν οι γνωστές αυταρχικές παρεμβάσεις του ΥΠΑΙΘ και το πισωγύρισμα της ΟΛΜΕ. Το Υπουργείο γνωρίζει ότι λίγοι εκπαιδευτικοί ασχολήθηκαν επί της ουσίας, υπό καθεστώς εκβιασμών, απειλών και ψευδών διαβεβαιώσεων ότι πρόκειται για μια τυπική διαδικασία χωρίς την παραμικρή επίπτωση στη σχολική ζωή. Εξάλλου στόχος είναι να κατοχυρωθεί η «εφαρμογή» για να προχωρήσει στη νέα χρόνια ένας στημένος διοικητικός και αξιολογικός μηχανισμός.
Οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση για μια διαδικασία «βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου». Αντίθετα, η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και η ατομική που ακολουθεί, καθώς και η συνολική εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών νόμων 4692/20, 4823/21 οδηγούν στο σχολείο της εμπορευματοποίησης, της πειθάρχησης, της γενίκευσης των μορφωτικών ανισοτήτων και της απαξίωσης του εκπαιδευτικού. Ουσιαστικά καταργεί τη χρηματοδότηση των σχολείων, ενώ για πρώτη φορά θεσμοθετείται επίσημα η χρηματοδότηση των σχολείων με δωρεές, χορηγίες και παροχές από τρίτους, στο πλαίσιο της «αυτονομίας».
Δίνει υπεραρμοδιότητες στους διευθυντές, αφαιρώντας όλη τη δύναμη των Συλλόγων Διδασκόντων. Η δημοκρατία στα σχολεία εξαφανίζεται. Πρόκειται για μια επιχείρηση μετάλλαξης του δημόσιου σχολείου. Μπορούμε και πρέπει να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, την παιδαγωγική ελευθερία και τα εργασιακά μας δικαιώματα!
Τους 8 μήνες που πέρασαν από τη δικαστική απόφαση σε βάρος της απεργίας-αποχής της ΟΛΜΕ φάνηκε σίγουρα η ακραία αντιδημοκρατική και αυταρχική νοοτροπία της Κεραμέως και της κυβέρνησης. Φάνηκε, επίσης, το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί τον κλάδο η ΟΛΜΕ με ευθύνη των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ, καθώς δεν προτείνει τίποτα για να υλοποιηθεί η αντίθεση των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση, την οποία επιβεβαίωσαν οι απανωτές συνελεύσεις και διαδικασίες στις ΕΛΜΕ, αλλά και οι 100.000 απεργοί του Οκτώβρη.
Φάνηκε επίσης ότι η απεργία-αποχή από ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ είναι μια διέξοδος για να συνεχίσει ο κλάδος την αντίστασή του, όχι βεβαίως από μόνη της αλλά με πλαίσιο αντιπαράθεσης με τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, επομένως ως αιχμή παρατεταμένων κινητοποιήσεων. Παρά τη συνεχή κινδυνολογία η απεργία-αποχή συνεχίζεται από δεκάδες εκπαιδευτικά σωματεία. Αποδείχτηκε ότι τα λεγόμενα «ενιαία κείμενα» δεν αποτελούν εναλλακτική, αφού από τη μια μας βάζουν στη διαδικασία της αξιολόγησης, αλλά από την άλλη σκοντάφτουν στην απαίτηση του Υπουργείου για ολοκληρωτική στοίχιση με το δικό του πλαίσιο. Φάνηκε επίσης ότι η πρακτική αυτή που υιοθετήθηκε και με ευθύνη της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ, με «αγωνιστικά κείμενα» αντί της προκήρυξης αποχής, με στάση αναμονής και συνεχείς εκκλήσεις στην ΟΛΜΕ, έδωσε πολύτιμο χρόνο στο υπουργείο, ενώ άφησε ακάλυπτους τους συναδέλφους σε ένα κλίμα σύγχυσης για τη δυνατότητα να υπάρξει τελικά αγωνιστική απάντηση στην αξιολόγηση. Αποκορύφωμα είναι η στάση όλων αυτών των παρατάξεων μετά την τελευταία γενική συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ που αποφάσισε σε ποσοστό άνω του 50% να προτείνει στις ΕΛΜΕ επαναπροκήρυξη. Ενώ η ΓΣ είναι το κυρίαρχο όργανο πάντα ζητάνε την συναίνεση του προεδρείου, δηλαδή της πλειοψηφίας που πρόδωσε επανειλημμένα τον εκπαιδευτικό κλάδο και δεν προχωρούν τη συλλογική αυτή απαίτηση.
Ποτέ δεν είναι αργά, πάντα υπάρχει δρόμος! Άμεσα να συμμετέχουμε στις στάσεις εργασίας, να μην μπούμε στις διαδικασίες, ανεξάρτητα από τη όποια στάση μας ως τώρα. Να στηρίξουμε την κατεύθυνση η ΕΛΜΕ να προκηρύξει άμεσα απεργία-αποχή μαζί με τα άλλα 22 σωματεία. Να δώσουμε δυναμική στην προσπάθεια αυτή ώστε να γίνει κατεύθυνση της ΟΛΜΕ ενόψει και της κρίσιμης χρονιάς που έρχεται. Αυτός είναι ο δρόμος που θα προτείνουμε να σφραγίσει τις αποφάσεις του επερχόμενου 20ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ (1-4/7/2022).
